Norwegia nie posiada
dokumentu w rodzaju dowodu osobistego. Urzędy wydają swoim obywatelom tylko
paszporty i prawa jazdy. Dlatego – na urzytek wewnętrzny – norweskie prawo
jazdy bywa traktowane tak, jak polski dowód osobisty. Niektórzy tak się do tego
przyzwyczajają, że prawem jazdy posługują się także przy podróży zagranicznej.
Co interesujące, często im się to udaje (przynajmniej do Wielkiej Brytanii i w
ramach państw nordyckich oraz w Strefie Schengen).
Jako że Norwegia jest
w strefie Schengen, a de facto jest mocno osadzona w prawodawstwie Unii
Europejskiej, honorowane są polskie dowody osobiste. Są one wystarczającym
rodzajem dokumentu (dotyczy osób pełnoletnich; małoletni muszą mieć paszport)
do przekraczania granicy norweskiej oraz podczas podczas pobytu. Do meldunku
raczej wymaga się od Polaków paszportu, choć być może to raczej przyzwyczajenie
urzędników, bądź ich niewiedza, niż wymóg prawny.
Wbrew różnym, często
mylnym informacjom udzielanym przez wydziały komunikacji w Polsce, istnieje pewne
ograniczenie co do uznawania polskich praw jazdy. Nie jest to jednak uciążliwe.
Polskie prawo jazdy jest w pełni honorowane jako dokument UE. Dotyczy to tak
turysty, jak rezydenta. Chętni mogą je wymienić na miejscu na norweskie, lecz
nie niesie do rzadnych korzyści i nie jest wymagane, nawet Norweg może
posługiwać się polskim, angielskim, maltańskim, czy słowackim prawem jazdy.
Jedno, o czym należey pamiętać, to to, by dokument nie był starszy niż 10 lat.
Norwegowie bowiem uznają obce (unijne) prawa jazdy w okresie zgodnym z prawem
norweskim. A że w Norwegii nie wydaje się tych dokumentów na dłużej, niż 10
lat, zasadę tę przenosi się na prawa jazdy innych państw, nawet jeśli były
wydane na 15, 20 lat, czy bezterminowo. Oczywiście wiele osób może mieć inne
doświadczenia – policja nie zawsze zwraca uwagę na ten aspekt. Lepiej jednak
nie ryzykować utknięcia gdzieś bez ważnego prawa jazdy.
Norweskie banki osobom
posiadającym tzw. „stały numer personalny” (odpowiednik PESEL-a), czyli swoim
obywatelom i rezydentom z Europejskiego Obszaru Gospodarczego[1]
(w tym Polakom) wydawały karty płatnicze z identyfikatorem personalnym.
Funkcjonalnie zastępują one dowód osobisty. Zawierają zdjęcie, numer personalny
i numer dokumentu. Za ich pomocą można się legitymować we wszelkich sprawach w
Norwegii – sprawy bankowe, poczta, policja, wejście do restauracji gdy tylko
dla pełnoletnich. Analogicznie jak prawami jazdy – Norwegowie czasem skutecznie
posługują się tym dokumentem przekraczając granicę. Niestety zaniechano
wystawiania tych dokumentów na kartach płatniczych, aczkolwiek te wydane wciąż
zachowują ważność.
[1] Niegdyś obejmowało to także rezydentów spoza EOG. Obecnie dla obywateli
państw spoza EOG (np. Chiny, USA, Australia, Indie, Turcja) wydawane są karty
pobytowe – de facto wizy długoterminowe w postaci karty podobnej do karty
kredytowej, ważne wyłącznie z paszportem, do którego są przypisane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz